... y todos los hombres y mujeres, simples actores. (Shakespeare)

El otro día soñamos con cambiar el mundo. Y, estoy segura, no somos las únicas. ¿Qué pasa?



lovg

Después de no sé cuanto tiempo vuelvo a mi pequeña habitación llena de ventanas...
Sin mucho interesante que contar ni que decirme, en standby... pero pasará pronto.

Lo mejor de estos últimos días ha sido ver a La Oreja de Van Gogh en concierto, porque con la música en directo salgo de mi... Un concierto, de cualquier grupo que me guste, es pasar dos horas de... libertad, de gritos y saltos que te dejan exhausta, de miradas, de sonrisa tonta en la boca que no se te va ni a base de pisotones, de sudor que sabe a logro, de satisfacción con la noche, con el momento que no vuelve...

Y encima si son dos horas de poder contemplar a una mujer que enamora sólo con el roce de su mirada... pues casi nada!




Y ya que casi se me cae el brazo a cachos después de tenerlo más de 10 minutos en alto para grabar dos canciones... pues cuelgo uno de ellos también:



Salud y libertad a tod@s!

Hasta pronto.

se acaba

Por fin acabé!!! El jueves hice el último examen de julio (me esperan más en septiembre xC) y todavía no había podido pasar por aquí :( El juves lo celebré xD, el viernes y sábado curré todo el día... y domingo y lunes tocaba relax con la family.

En teoría me tocaba empezar hoy de nuevo a estudiar (que agonía!!) pero mi frikismo por Harry Potter ralla lo insólito y como mañana voy a ver la peli y me había dado cuenta que no me acordaba de nada del libro.... pues ayer decidí releerlo. Ya voy por la 420, yo creo que me da tiempo a acabarlo :D


La_Rojo_Caracol* (porqué le puse este nombre tan... tengo que cambiarlo...) ya ha vuelto de sus andadas por tierras lejanas. Es una persona increible... aunque la frase de "es más fácil llegar al sol que a tu corazón", de aquella famosa canción de Maná, le vendría al pelo... No creo que sea un defecto... es reservada, incluso con sus mejores amigas...

Pero ha vuelto con un toque de... no sé como decirlo... de... 'voy a dejar que me conozcais un poco más'¿? Nos contó una cosa que a las demás les alegró un montón, y ahora no paran de hacer bromitas con eso... Yo fuí la última en enterarme porque la noche de la 'revelación' todavía estaba en La_Ciudad* de exámenes. Me lo dijo días después Lluna* delante de todas, para que me enterara de la guasa que llevaban en ese momento con ella: "Pregúntale cómo se lo ha pasado... pregúntale si se nos ha enamorao... pregúntale si..."

Creo que nunca había vivido tan intensamente eso de 'tierra trágame, en este momento quiero desaparecer y darme cabezazos contra la pared'. Que mal eso de sonreir y de "ah! si?, que guay!, que..." cuando en realidad quieres... dejar de respirar, prrruuffff.

Yo creía que era agua pasada. Sabía que algún día llegaría ese momento... pensaba que me había... ¿desenamorado?... si eso es posible, y que ya no me afectaría...

De hecho creo que es agua pasada. Pero porque me sentí, me siento, tan mal cada vez que lo pienso?...

Creo que me he explicado como el culo, pero es que hoy no me da para más...


orgullos@s

Hoy me hubiera encantado sacar a pasear a esta de ahí abajo por La_Ciudad*, pero no ha podido ser. Es la que me regaló hace unos meses el_Lok@*, directa desde Chueca. Todavía no sé cómo es una manifestación del orgullo :'(


Pero no importa, pase lo que pase...



... y pese a quien le pese...



ORGULLOS@S




Feliz orgullo a tod@s!!!




Ah!... tortu!! tu comentario... GRACIAS, de verdad ^^

Estoy en el ecuador de la época de exámenes. Por eso mi vacío al blog. No porque no tenga tiempo ni para pasarme por aquí, porque si que lo hago, no dejo de leer todo aquello que me interesa. Sinó porque mi cerebro está seco, toda yo estoy seca ¬¬ y para que me salga un post de mierda, como va ser este, pues...

Sé que 'mi carrera' es de resistencia, no es nada de a corto plazo. Pero estoy empezando a fatigarme. Mis padres no entienden demasiado de que va esto de estudiar, y supongo que sin mala fe, van directos al tema práctico: ¿cuánto más nos va a costar esto?¿cuando vas a acabar?¿cuando empiezas a trabajar? No exactamente con esas palabras... pero se intuye. Mi hermana... vamos a dejarlo en que parece mentira que ella haya estudiado también una carrera. A mi hermano lo dejo porque es un cacho pan.

No es que esté en exámenes y lo vea todo negro... Pero cuando te esfuerzas como nunca antes y no recoges lo sembrado... empiezas a preguntarte donde coño habrá ido a parar la semilla...

No sé en que punto del camino me volví inútil, incapaz de saber bordear, o saltar, o comerse los obstáculos...

Hoy mi padre me ha preguntado: "... y si no apruebas... si te lo ves muy difícil... ¿porqué no coges otra cosa?"
No pienso tirar 4 años de mi vida por la borda. Pero no es sólo eso. Es que no me imagino haciendo otra cosa. Me gusta lo que estudio, aunque no apruebe. Me encanta. Me llena.

Tengo todo el verano para intentar cambiar el destino que por ahora me están trazando mis notas, y lo voy a dar todo por pasar a cuarto, pero es q no va a depender todo de mi... Un fallo, uno sólo, y todo a la mierda...

Y creo que ya he dicho que estoy empezando a fatigarme...

No-normal

¿Sabe lo que no es normal? ¿Usted quiere que le diga lo que no es normal?

No es normal pensar que hacer el amor es pecado, eso no es normal.
No es normal pensar que dios no quiere a las lesbianas y a los homosexuales, no es normal.

No es normal que la iglesia oculte abusos de niños. Ni que los sacerdotes no se puedan casar.

No es normal la riqueza del vaticano, ni los anillos, ni el oro, ni el dinero tirado en campañas de publicidad, ni todo ese boato absurdo mientras 30 millones de personas se contagian de SIDA en África por no usar preservativo.

Señores...dios, dios nos hizo con dos brazos y con dos piernas.
Y también nos hizo con la capacidad de amar, de querernos, de tocarnos, de sentir con la... con la yema de los dedos un pecho acelerado por la excitación...
Y eso señores, eso... Eso no puede ser pecado.

Señores... amar, amar no es fácil. Y ustedes se empeñan en hacerlo más difícil y enrevesado, como si no nos bastáramos nosotros mismos. Como si no se bastara la propia humanidad para complicarlo todo.

Señores porque amar... amar es entender también el rechazo, entender que te van a hacer daño, entender que vas a sufrir, que vas a llorar. Y es entender que las cosas son muy distintas al sacramento del matrimonio.

O sea, hoy... hoy te casas y, ¿vives feliz para toda la vida? Falso. Señores: falso. Por muchos siglos que puedan ustedes seguir proclamándolo.

¿Saben que creo? Creo que ustedes no saben lo que es el amor. Porque si algo he aprendido estos años es que si apretar un cuerpo hasta convertirse en uno... Si eso es pecado... Señores, soy... soy un pecador.

Porque el único dios en el que creo es en el amor.
¿Entienden? El Amor.


Escribo esto con un poco de retraso. Es del capítulo de la semana pasada de Los Hombres de Paco. Las palabras con las que Povedilla, hablando con un obispo y una monja, cerraba el capítulo.

Se me han erizado los pelillos del brazo cuando ha llegado este fragmento.



Luego, haciendo zapping, encuentro un programa de estos cutres y rosas, haciendo un 'experimento social'. Tres parejas: una de ancianos, otra de dos chicos jóvenes y otra de un chico joven con una mujer mayor. El experimento consistía en llevar a las 3 parejas a diferentes barrios de Madrid y que se enrollaran 'efusivamente' en cada uno.

Uno de los barrios, el que tenía mucha población de gente mayor, ante la pareja de ancianos dándose el lote ha reaccionado con risas, con humor, con un: 'si los jóvenes pueden nosotros con más razón.' Al contrario que en otros dos barrios que han sacado con fama de 'conservadores', donde la expresión de la gente que se quedaba mirando era de... asco.
En el barrio calificado como 'liberal' han pasado desapercibidos.

Frente al de la pareja hetero con diferencia de edad bastante acentuada han sido un poco más reacios. Los mayores miraban curiosos. En los barrios conservadores otra vez cara de asco, asombro y rechazo.
En el liberal: como si nada.

Pareja homosexual. Algún mayor se ha reído. Pero la mayoría palabras como 'no hay vergüenza', 'con Franco'... Barrio conservador: más asco y rechazo. Hasta una mujer se ha quedado parada delante de ellos, con cara de loca, mirándolos muy de cerca, como si intentara separarlos con el poder de su mente o algo.
En el liberal: 'sí, ¿y?'



El discurso del Povedilla no sólo iba para la iglesia. Iba también para tod@ amargad@, reprimid@, conservador/a, infeliz...
Como dice "el Chojin": hace falta sexo xD




Llevaba un montón esperando este concierto. Todavía no había visto a La Fuga en directo y lo deseaba con todas mis ganas. Y casi (casi) se jode todo :S


Un día después del... 'calentando motores' iba yo toda feliz a comprar las entradas.
Pero ya me parecía raro a mi que llevara desde septiembre moviéndome por La_Ciudad* en bici y con lo patosa que soy no me la hubiera ostiao. Pues el jueves fue el día XC Todavía estoy intentando averiguar que coño hice para comerme aquella pared ¬¬' He de decir en mi defensa que el carril bici era estrecho e iba entre dos paredes... De normal no voy muy deprisa, pero hay que tener en cuenta que iba de bajada, pedaleando (quién me manda!) y que no soy precisamente peso plumilla xD Total, que acabé en el hospital porque mi cuarto metacarpiano, vamos, el dedo de al lao del pequeñito del pie, acabó en poco tiempo convirtiéndose en una morcillita que sobresalía por encima de los demás dedos, con un color feo de cojones. Al final contusión en el dedo, que me va a durar todavía unas dos semanas xC (adios al bàsket y a las buenas vistas que ello conllevaba xC) con derrame en todo el empeine, y mi brazo derecho to' rascao ¬¬

Pero yo tenía claro que aquello no me iba a impedir ir:







¿De dónde sacará las pelas la luna para salir todas las noches?














Luego para acabar de rematar ese casinohayconcierto, el sábado salió un tiempo mataor. A mediodía cayeron cuatro gotas, pero nada importante. Lo jodido era que a medida que se acercaba la tarde, el cielo se iba poniendo más y más negro...

"Quedamos al amanecer para cantar esa canción: desde Reinosa hasta Jerez, desde Barna a Badajoz y que se joda el sol."

La apertura de puertas era a las 20:00. Pues a las 23:15 La Fuga salía al escenario. Pero la espera valió la pena. Después de cantar Los_Molinos, las primeras palabras de Rulo:
"hemos salido aquí no a ganarnos la vida, sinó a jugárnosla, porque esto es una puta piscina. Pero que coño! es mucho más bonito jugarse la vida!" (desde las 21:00 hasta las 23:00 o así llovío, poco e intermitentemente, pero evidentemente, mojaba xD)

"Valencia, esta noche La Fuga os necesita!!"

Y cumplimos todos. Ellos y nosotr@s.

Que grandes son!! Que concierto!!



En Por_Verte_Sonreir, antes de que la tocaran, salió espontáneo que empezáramos a tararear el trozo de acústica que hay. Tod@s junt@s. Y ellos fliparon. Nos dejaron así unos 3 minutos, encarándonos los micros. Hasta que las voces se fueron apagando poco a poco. Silencio. Y el cantante:

"Nos acabais de regalar el momento más mágico de la noche. Y todo por culpa vuestra cabrones! "

Ahhhhhh!!!!

A la 01:15 les dijeron que deberían haber acabado ya. Pero tod@s teniamos ganas de más. Ellos y nosotr@s.

Dedicaron Heroina. Y alargaron el estribillo. Los pelos de punta. Impresionante.

Y a las dos menos cuarto, después de casi dos horas y media de concierto, sin pausa, se despedian con:

"Vivo más de noche que de día,
sueño más despierto que dormido,
bebo más de lo que debería...

...los domingos me suelo jurar
que cambiaré de vida"

"pero vosotr@s no cambiéis nunca!! se os quiere!!!"

Brutal. Pa' repetir sin pensármelo.

En realidad no me acuerdo exactamente si acabaron así. La espera fue larga y dio tiempo a beber mucha cerveza (más de lo que debería?? xD), así que puede que mi visión de los hechos esté un poco alterada xD.
De hecho acabé saltando y todo. Así estaba mi dedo el domingo :S

"Tú duermes con la luna, yo duermo con el sol.
Tú en la oficina, yo con el rocanrrol!!!!"

Buen inicio de semana a tod@s!!


Hoy quisiera encontrar buena conversación,

un cuerpo de mujer, una copa de amor.

Si no cierras el bar abro mi corazón,

te invito a pasear con la luna del farol!!


Majareta_A las doce_(La Fuga)


Ayer hubo un evento único en La_Ciudad*, (después de esto ya se va a saber cual es xD). Ninguno de los dos era mi equipo del alma xD pero... a falta de pan... simpatizo con el Barça :P

Y ya que estaba en el lugar oportuno el día idóneo pues aproveché para impregnarme y disfrutar de todo el ambientazo (no bolleril pero... chicas guapas hay en todas partes xD).

Por la tarde cogí la bici con Trish* y fuimos a ver las dos carpas:































Y luego alrededor del Mestalla:



















Y ya desde antes de empezar el partido se palpaba el buen rollo y ese pedazo de aficiones compartiendo sentimiento:




Llega la hora del partido y hay que decidir dónde verlo. Éramos Trish*, una de mis amigas de piset con su novio y los colegas, y yo. Y como la mayoría iban con el Athletic pues... a su carpa a verlo. Eso si, a rebosar:



Y llega el 1-o y la locura de los leones:



Y luego el 1-1 y estallido de los pocos que habíamos allí del Barça:


Llega el descanso y socializamos con los bilbainos. Gente muy maja. Se nos acerca uno: esto... esto lo teneis que agradecer eh!? eso de que podais estar aquí cantando vuestras canciones y celebrando los goles del Barça. :P pues de ahí mi título, porque nos acogieron de maravilla! que afición!

Explico que estábamos allí no sólo porque fuéramos 50-50% y quisiéramos verlo todos juntos. Sinó también porque en la carpa del barça no les permitieron montar pantalla gigante y por lo tanto la cerraron cuando empezó el partido.

Empieza la segunda parte y el resto de goles. Socializamos entonces con un@s del barça que habían cerca. No se creen que seamos de allí y apoyemos a su equipo. Le digo que creo que ese tópico de que les tenemos manía, en la mayoría de los casos es mentira, pero que está muy extendido y que hace mucho daño. Se rie y me dice que está flipando, pero que se alegra y que sigamos así :P Gente muy maja también.

Y al finalizar el partido, la increible afición del Athletic que no deja de animar a su equipo:



Incluso hay algun@s que nos dan la enhorabuena. Nosotr@s sólo podemos deshacernos en dar las gracias.

Llegamos aMestalla y la celebración y el ambiente es impresionante.

Después de casi quedarme afónica, los pelos como escarpias ante esto:


los rojiblancos abandonando el estadio mientras tod@s desde abajo, leones y culés, al unísono, gritando:






ATHLEEEETIC, ATHHHLEEEETIC:

o: subcampeones, con un par de cojones!





La verdad que toda una experiencia en la que disfruté al máximo y aprendí. Nunca había estado metida de lleno entre una rivalidad tan sana y tan cordial. Así da gusto disfrutar de un partido.

Así que chapeau para las dos aficiones. Y ENHORABUENA a los campeones!:

nadie como tu

Cuando yo llegué ella ya me esperaba.

A sus 6 años ya renunció a la intimidad de su habitación (supongo que de manera forzada) para albergarme en ella.

Después de la época de los celos de rigor me cantaba por las noches para que me durmiera, cuando yo se lo pedía.

En el cole me podía sentir segura, ella era de las mayores, y era (y sigue siendo) mi hermana.


No creo que haya pros y contras en esto de tener herman@s, porque los contras, tarde o temprano, se olvidan. Los pros no.


No la he podido felicitar en persona, tendré que esperar al fin de semana.

Sabe que la quiero, lo sé. Aunque así, en edad 'adulta' no recuerdo habérselo dicho.

Me desahogo escribiéndole esto, y escuchando esta canción, que ya es de ella:




...ya son más de 20 años
de momentos congelados
en recuerdos que jamás se olvidarán...

... y sin hablar, sólo al mirar,
sabremos llegar a entender
que jamás nada ni nadie en la vida
nos separará...

de concierto!

Ayer fuí de concierto y me lo pasé en grande! Tocaba un grupo de ska-rock catalán que descubrí hace poco y que me encantó desde el primer momento.






Pujarem als terrats a fer akelarres

i parir entre canuts
poemes com escuts!





Entre canuts_(Saó)_La Gossa Sorda


No iba muy convencida porque había quedado con una de mis compis de piset pa' ir, junto con sus amigos, a los cuales no conozco, y como que me daba un poco de palo... Pero al final resultó ser gente muy maja, y como las litronas socializan... xD
Abrian puertas a las 22:00, pero a las 20:30 ya estábamos allí, con nuestra cena y bebida, por supuesto xD
Mucha niña mona, mucha mucha, y mucho ambiente y ganas de concierto.
Primero tocó un grupo que no conociamos, y luego, por fín, el que tod@s esperábamos!

Hacía mucho que no iba a un concierto de los de codazos, empujones, no tocar el suelo durante varios segundos... xD pero todo suavecito y de buen rollo! Descargué adrenalina por todos los poros! xD
Subidón cuando venían las canciones que me conocía, o con las palabras antifascistas del cantante.

La pega: no les dejaron acabar. En la última canción encendieron de golpe las luces y el cantante dijo que lo sentian mucho, que tenían más repertorio, pero que los 'amigos de la sala' decían que habían pasado de la hora y tenían que terminar ya. El cantante bajó todo cabreaó del escenario y tod@s empezamos a gritar, silbar y pedir otra. Volvieron a subir e intentaron tocar la última, pero les habían apagado los micros y los amplis ¬¬ La tocaron como pudieron... Yo quería quedarme a hacer muestras de resistencia pasiva, pero la gente al día siguiente curraba.

Una pena, pero eso no quitó que me lo pasara en grande :D



soñando...

Este es el sms que escribí el otro día y que nunca enviaré, el que nunca leerá:

Anoche fuiste la princesa de mis sueños.
Tus besos robados eran tan reales, tan húmedos...
y eso que ni sé a que saben tus labios.

Recorrimos las calles de tu ciudad cogidas de la mirada,
a medias sonrisas cómplices y caricias disimuladas.
Me escondiste bajo aquellas escaleras y por fin
rebasaste la comisura de mis labios,
dirigiéndote a la zona más sensible de mi cara.
Nos pillaron y yo corrí a ser sarcástica.
Salimos de allí pitando pero descojonándonos.

Hubo un salto en el tiempo y todo se hizo oscuro.
LLegaba la hora de marcharme y ya nos cogiamos de la mano,
con miedo pero con fuerza.
Me abrazaste y sentí como latíamos al unísono.
Nuestro último beso fue salado, empezaba a empaparse de distancia.

Con los ojos cerrados todavía te sientro sobre mi pecho.

Luego desperté.
Que habrá querido decir este sueño, si ni siquiera te conozco?

Va ser a la tardor de 1707
i encara volen cendres pels m
ateixos carrers, les classes populars contra les tropes del rei, les pedres ho recorden quan avui les prenem.

Avui com ahir(Terra)_Obrint Pas




Mural a Argentona, El Maresme, Catalunya (de la Viquipèdia)



... el barri somriu perque no estem sols,
parem els seus pals, exemples són molts,
però cadascú amb el seu entorn.
Xarxa d'afinitats dinamitant els ciments del món,
joventut i experiència,
referents potents, des de Sants fins a València.

Camals mullats(Saó)_La Gossa Sorda


orgullo

Esta semana se me sale el orgullo por las orejas xD


El martes vi a el_Lok@, que llevaba todas las paskuas sin ver, y que se había ido a Madrid a pasar unos dias con los amigos. Íbamos por la calle y me dijo:

- T'enrecordes que quan anarem a Madrid em vaig quedar en les ganes de comprar-me una bandera del orgullo? Doncs per fi la tinc!!!
- Sii?? Ahh que guay!
- I l'he portat per a que la veges!!

La saca y empieza a desdoblarla. Gigante era. De estas de cuerpo entero xD Y yo:

- Jo! que cabró! Ja me podries haver pillat una :P
- Si? la vols? doncs per a tu!
- Que dius? Que ho deia de conya :P
- Jaja, tu te creus que anava a anar a Chueca i no t'anava a comprar una, després de la alegria que em va donar que m'ho digueres?? Jaja, la meua la tinc en casa!

Y allí acabamos, en medio de la calle, en pleno día, yo abrazándolo con una sonrisa de oreja a oreja y la bandera entre los dos xD

Ahora está colgada en el salón del piset, por consenso de todas las inquilinas xD Queda perfecta :)


Y ayer tuve cenita en el piset, con el_lok@ y... voy a llamarla: koko*, una amiga de clase, aunque lo de clase sobra. Después de la cena que nos pegamos, salimos al balcón, que ahora que empieza a hacer buen tiempo se está de lujo, a tomarnos el postre. Koko* habla mucho. Mucho. Es un motoret que empieza y no para. Nos contó sus paskuas y una historia super bonita de dos chicas que se habian encontrado en Granada, donde fueron, que no conocian de nada, pero que coincidieron en la estación tanto al ir como al venir. Caricias, besos, lágrimas... Y ella y sus amigas, sin maldad, de espectadoras, observando la escena con las gafas de sol puestas porque de un momento a otro iban a soltar la lagrimilla.
Vamos, que no había pensado decírselo esa noche, quiero decir que no había planeado la cena con ninguna finalidad... pero es que me estaba preparando el terreno de maravilla xD
Hasta que llegó la pregunta clave:

- I tu que em contes de la teua vida amorosa, que mai dius res?
- Jo? res.
- No te fa gràcia A.? (un chico de clase)
- No.
- Uyy, perquè?
- Per que ho veig un poc difícil.
- Perquè? si em vas dir que no tenia nòvia.
- No per ell, sinó per mi.
- Perquè? si es molt simpàtic, un bon xic... blablabla.
- Ja, però és que... és un xic, i ... no m'atrau gens. A mi...

Ale, ja está hecho, una menos! jaja.


me gusta...

Mis vacaciones no terminan hasta el martes :P Sí, es que por aquí tenemos segundas paskuas y las clases no vuelven hasta entonces (los de educación, que se lo montan muy bien xD, al menos en el tema vacacional :P, en lo otro no me meto, que tela!). Pero como en las primeras, no habíamos quedado en nada, estábamos a la espera de ver que hacía el cielo.

Como no se ha despejado hasta la hora de comer, y queramos o no, ya no queda tanto para la época de exámenes XC al final no hemos hecho nada. Pero me ha dado igual, porque aunque suene muy a friki, he disfrutao... Me gusta el fútbol. Bastante. Y no sólo ver jugar a mi equipo. Si hay un partido interesante, que no se hace aburrido, soy la primera en tragármelo. Y hoy se han conjurao todos los astros pa' darme una tarde de lo más entretenida. A las 5 se enfrentaban uno de los de la cola, y otro que tampoco podía permitirse perder. Y ha estado muy entretenido. Y para colmo ha ganado el que quería (ueeehhhh!!) (leáse como ovación, xD). Y luego jugaba mi equipo, en un partido que ya venía y prometía calentito y así ha sido. El árbrito no sé que coñ* hace pitando en primera división, pero bueno... eso es otro tema. Y después de estar hora y media infarta' perdía, hemos ganado!!!! Aún sigo con la adrenalina del momento. Probablemente eso sea el culpable de esta mierda de post xD


Bueno, y ahora, a riesgo de quedar satura' después de tanta tele, a ver la peli de Charlize Theron, que también promete y no la he visto. "En tierra de hombres" creo que se llama. Me enteré el otro día que es sudafricana. Charlize Theron, no la peli :P Hace poco dijo esto:

“No entiendo porqué en América los gays no disfrutan de los mismos derechos que los heterosexuales”, ha dicho. “No me gusta vivir en un mundo elitista. Me molesta. No quiero formar parte de una élite basada en las preferencias sexuales. Me molesta, quizás porque vengo de un lugar donde viví bajo el régimen del apartheid. Y ésto es una forma de apartheid y no quiero tener nada que ver”. Theron ha insinuado que a ella misma no le apetece casarse con su actual novio en estas circunstancias. “Quiero que todo el mundo tenga el mismo derecho a casarse que tengo yo. Es increíble que a estas alturas todavía tengamos que estar hablando de esto”
Qué mujer! en todos los sentidos...

No tenía planes para estas paskuas.


Nuestra fuente de ingresos (la de mis amigas y mia) no nos permitía irnos a hacer multiaventura o como se llame, eso de descenso de barranco, escalada, equitación... que era lo que queríamos.

Para colmo, la gente se fue dispersando, que si una en otro país, que si otras tres en tres provincias diferentes, con la family o con los novios... Vamos, que me veía el domingo y lunes en casa, que no hubiera pasado nada, pero... podría haber sufrido una sobredosis de PRO (ps2), de esas que te dejan la mano inutilizada durante unos dias xD

Pero eso de improvisar se ve que no se nos da del todo mal. Al final terminé el domingo haciendo deportes de aventura xD Porqué? Porque decidimos ir por la tarde a comernos la mona a una montaña de mi pueblo. Y ya que habíamos subido hasta allí y habian rutas de senderismo nos dijimos : porqué no? Así que acabé por aquí:El tiempo no prometía mucho, pero al final se aguantó y pude arañarme con un montón de arbustos asesinos, pisar piedras sueltas de esas que te hacen resbalar y aterrizar en el suelo o comerte a quien vaya delante... sin mojarnos xD

Como la tarde se nos hizo corta, fuimos a cenar al chalet de la amiga de una amiga, y a viciarnos a juegos de mesa (uuuhhhhhh), eso sí, con nuestro lambruskito y nuestro sandevid xD Y que nos pasó al bajar hacia el pueblo? Plas! reventón de rueda :S No querias multiaventura?? pues toma! xD

Pero las cosas hay que tomárselas con humor, así que... ya sé cambiar una rueda! Tras media hora intentando averiguar como coño se colocaba el gato... lo conseguí! A eso le siguió tres voces coreando mi nombre y unos cuantos flashes captando el momento xD Lo de aflojar los tornillos... ahí ya las pasamos más canutas xD Pero después de media hora y de ser ignoradas por dos coches de policía que vieron perfectamente como 4 monas intentaban cambiar una rueda a las 2 de la mañana... lo logramos!

Ayer ya más tranquilito:Nos congelamos por momentos, cada vez que se iba el sol, pero pasamos un buen rato jugando a vóley (bueno, vóley... o algo que se le parecía...), a cartas y al parchís xD

Creo que para el fin de semana que viene tampoco voy a hacer planes, a ver si acaba siendo tan divertido como éste :P

1 de 2

Ayer y hoy. Dos cosas importantes que decir, diferentes entre ellas, a tres personas distintas. Cosas de esas que, o bien son importantes para ti y no sabes como van a ser recibidas... o bien son importantes para la otra persona y... no sabes como van a ser recibidas.

Lo de ayer un fracaso, no me atreví. Y mira que me prometí a mi misma que a la próxima que tuviera oportunidad lo soltaba. En bandeja me lo pusieron, incluso tenía a el_Lok@* pegándome pataditas por debajo de la mesa... supongo que en señal de apoyo, aunque la de la espinilla dolió ¬¬
Pero nada, me volví a paralizar. Ahora releo mi último post y me siento hipócrita. ¿Dónde estaban ayer mi ganas de gritar?
Cosas que recordar: no prometer(me) cosas que no puedo cumplir.

Hoy Espongeta* y yo teníamos algo importante que decirle a Lluna*. Algo que sabíamos que le afectaba directamente a ella, pero no encontrábamos el momento. Ya habíamos esperado mucho para decirle algo que le incumbía y que había llegado a nosotras hacia unos meses. En realidad eso de esperar el momento es una mierda. En la mayoría de ocasiones no es el momento... en realidad es encontrar el valor, prepararte para q se te rompa el alma cuando veas dolor, o rabia, o impotencia... en los ojos de esa persona.
Le hemos dado a elegir: "Sabemos algo que creemos que tienes derecho a saber, pero también creemos que te va a doler. Tú decides si quieres saberlo."
"Sí"
Pensaba que iba a ser mucho peor. Que bien te quedas cuando lo sueltas y no estás cada 5 minutos pensando 'tengo que decírselo'. Su reacción no ha sido lo que pensábamos que sería. No ha enfurecido.

Pero LLuna*... es un cacho de mi. Y yo de ella. Es parte de mi cerebro, y yo del suyo. Y si no la conociera tan bien diría que todo ha ido sobre ruedas.
Pero sé que se va a calentar la cabeza. Sé que le ha dolido.
Y lo que más me jode es no haberme dado cuenta en su día. No haber sabido estar sin que me lo pidiera. Por mucho que ella diga que no fue nada, que no necesitaba a nadie.
Yo sigo sin saber que fue. Pero fue algo que le tocó el alma. Seguro. Y yo no lo vi.


homofobia :S

"Por supuesto que pienso que el mundo iría mejor si la gente se sintiera lo suficientemente libre y segura de ser quienes realmente son. Pero lo que olvidé es que hay gente que elige quedarse dentro del armario por otros motivos.

Uno de los motivos es que la homofobia existe y goza de buena salud. Y... muchas veces en este pais... pued
e ser mortal."

Alice - The L word (6x03)



Y porqué publico ahora esto? Porque es lo primero que me ha venido a la cabeza al ver esto:



Supongo que a estas alturas ya os habreis hecho eco de la noticia, pero como yo me he enterado hoy... pues por si acaso. El video fue publicado en karisma.les, por Marisol Moreno, la coordinadora del blog.




Aunque lo que de verdad me dan ganas al verlo es gritarle al mundo que soy sólo un@ m@s, y que no pasa nada!!



paso a paso

Y creen algun@s que van a poder seguir tus pasos.

Todavía no han visto que eres inalcanzable.




La Espinita

Me gusta eso de navegar por internet y perderme y encontrar cosas interesantes y luego no saber como he llegado hasta ahí. Hoy he topado con esto: (ahí va mi segundo intento de colgar video, cruzo los dedos)



Es un cortometraje, de Tania Arriaga Azkarate. Me ha gustado :P

(uf, uf! creo q lo he conseguido!! se ve??)

__________________________________________________________________________________________

Mis compis de piso son un sol. El domingo cuando me vieron tan ofusca' encontraron la solución enseguida. Fuimos al cine, a la última sesión, a ver Mentiras y Gordas, de Albacete y Menkes. Me gustaron no sólo los ojazos que tienen casi tod@s en esa peli, también las miradas. Me despejé. Y seguía lloviendo, así que no fue el tiempo...